‘De hele techniek erachter is zo interessant. En die hebben wij ons eigen gemaakt.’

 

Marco begon op zijn 17^e als leerling bij Heddes en kwam na zijn schoolperiode ook direct in dienst. Inmiddels is het 34 jaar later… Zo’n 18 jaar geleden startte hij met werkzaamheden in het toenmalige Westfries Gasthuis in Hoorn. Dat begon met de aanpassingen van kantoren maar de projecten werden steeds groter. Inmiddels is hij uitvoerder en een expert op het gebied van (ver)bouwen in een ziekenhuis.

Vincent startte al in 1998 bij Heddes. In 2002 werd hij projectbegeleider voor de afdeling Kleinbouw en startte in 2018 met het fusieproject van Dijklander ziekenhuizen, vanuit ons kantoor in Hoorn. Door corona werden de heren gedwongen hun werk anders in te richten. Om die reden verhuisde Vincent naar de locatie, wat een gouden combinatie bleek. Inmiddels werken zij daarom samen op locatie en vormen zij een nog sterker team.

Marco: “Ik ben uitvoerder. Ik regel alles voor de onderaannemers en de eigen mensen op het werk. Dit houdt in dat ik de mensen aanstuur, maar ook de materialen bestel en simpelweg ervoor zorg dat de jongens hun gang kunnen gaan. We werken in een bouwteam met diverse onderaannemers, maar wel allemaal voor het Dijklander. Dit houdt in dat er veel overlegd wordt, veel vergaderd onderling om ervoor te zorgen dat alle projecten snel en goed worden afgerond.”

Vincent: “Eigenlijk doe ik hetzelfde als Marco, maar dan gericht op de inkoop, calculatie, werkvoorbereiding, de administratie en de facturatie. Dit doen we van vanaf de start tot de oplevering. In die zin doen we alles samen en vullen we elkaar aan.”

Marco vult aan: “Wat hij kan, kan ik niet en andersom. We versterken elkaar voor offertes en begrotingen. Kijken samen naar wat we kunnen verwachten en wat we nog tegen kunnen komen. Dat is vaak super snel schakelen.”

Vincent: “Dit wordt door de opdrachtgever ook gewaardeerd. Er gebeurt heel veel ad-hoc. We nemen zo veel werk uit handen. We krijgen een tekening en kijken direct: is het uitvoerbaar, is het mogelijk, wat zijn de uitdagingen en hoe kun je die oplossen?”

Door hun ervaring in ziekenhuizen kunnen zij goed meewerken.

Marco: “(Ver)bouwen in een ziekenhuis is heel anders. Als je operatiekamers bouwt kom je dingen tegen die je tijdens de bouw van woningen of appartementen niet tegenkomt. De ervaring die we jarenlang hebben opgedaan passen we toe in de praktijk. Wij regelen alles zelf en zijn heel oplossingsgericht.”

Het Kleinbouw team dat werkt in de Dijklander ziekenhuizen is een vast team van eigen mensen wat bestaat uit 5 à 6 personen. De timmerlieden zijn allround omdat zij alles moeten kunnen doen, en bovenal ook zelfstandig. De werkzaamheden die zij uitvoeren zijn bijvoorbeeld oude poli’s strippen en hier een nieuwe invulling aan geven. Dat op zich is al zeer divers en voor iedere poli anders. Maar ook operatiekamers, kantoren, röntgenruimtes, het IVF-laboratorium en de grote hal zijn onder handen genomen. Eigenlijk werkt het team aan alles van je in de medische zorg tegen kunt komen. Van de keuken tot de gipskamer en van de röntgenruimte tot de psychiatrieafdeling.

Marco: “Wat dit werk nu vooral anders maakt dan bijvoorbeeld een renovatieklus in de woningbouw, is de complexiteit waar we mee te maken hebben.  We werken in een gebouw wat 24 uur in bedrijf is en we voeren hier de grootste verbouwingen uit, altijd met de minst mogelijke overlast. Iedereen, onze timmerlieden maar ook de onderaannemers, werkt met vaste teams, omdat we er zeker van willen zijn dat de patiënten en doctoren geen last van ons ondervinden. We bouwen altijd een stofschot om onze werkruimte. En daar achter zit altijd een dokter of een patiënt. Kortom, je houdt altijd rekening met die mensen. Dit betekent ook dat we fase voor fase renoveren. Iets afmaken, en doorgaan.”

Dat de heren de expertise in huis hebben blijkt als ze vertellen over de diverse ruimten waar zij verbouwd hebben. “In een röntgenruimte wordt de hele kamer afgedicht met lood in verband met de straling, bij de MRI gebruiken we hiervoor een kooi van aluminium om het magnetische veld binnen te houden, Bij de CT doen we dit met koper in verband met de straling. En dan hebben we ook nog de drukhiërarchie, de kamers op druk, helemaal luchtdicht. Alles wat binnen is moet binnen blijven en alles wat buiten is moet buiten blijven. Je hebt dan met boven- en onderdruk te maken.”

 

Vincent: “Met elkaar zetten we echt iets bijzonders neer. Ik kijk dan ook met gepaste trots terug op de coronaperiode. Juist omdat er veel afdelingen stil lagen waren deze vrij om onder handen te nemen. Het is voor ons nog nooit zo druk geweest want we hadden alle ruimte om te knallen. Zo deden we 3 grote projecten tegelijk: de dagbehandeling, de AZU en de OK’s. Die laatste was helemaal een mooi project. Binnen 20 weken zijn alle 8 OK’s compleet verbouwd tot 10 splinternieuwe ruimtes die aan alle nieuwe eisen voldoen. Dit is in heel Europa nog nooit eerder gedaan in zo’n korte periode.

 

Maar een ander mooi project vond ik de PAAZ-afdeling voor mensen met psychische problemen. Wat dit project bijzonder maakte was de samenwerking die van A tot Z goed verliep. Het was goed afgebakend en we hadden niet te maken met een patiëntenstroom. Omdat alles stil stond hadden we de vrije hand om te bouwen. Patiënten hadden daar een ‘klaag muur’ gemaakt, volgeschreven met gedachtes en quotes en die moesten wij slopen, dus dat lag gevoelig. De werknemers op deze afdeling kregen al 15 jaar te horen dat er gerenoveerd zou worden. Toen het dan ook eindelijk af was en zij oprecht onder de indruk waren, raakte dat bij veel mensen echt de gevoelige snaar. Heel mooi vond ik dat. Je ziet dan echt de waardering van je werk.”

 

Marco: ” Ik probeer patiënten het liefst zo min mogelijk tegen te komen, ook omdat je soms mensen persoonlijk kent. Toen wij in Hoorn de kinderpoli aan het verbouwen waren vond ik dat echt confronterend. Ik kwam toen elke dag thuis met het gevoel dat ik blij was mijn gezonde gezin te zien. Terwijl ik toch ook echt trots ben op het kindcentrum en het IVF lab wat we hebben gemaakt. Het zijn hele mooie en huiselijke ruimtes geworden, niet zo kil. Je ziet in het ziekenhuis de mooie én de minder mooie kanten. Juist om deze reden is Dijklander een bijzondere plek om te werken. In die 18 jaar dat ik hier werk heb ik uiteraard ook al dingen twee keer gedaan. Zo hebben we de centrale hal in Hoorn ruim 10 jaar geleden aangepast en binnenkort starten we hier weer. Het is superleuk dat we op die manier in bedrijf én betrokken blijven.”