Heddes geeft mensen de ruimte

We ontmoeten Dex op een dag met ‘technisch weer’. De zon schijnt in Hoofddorp én op de bouwplaats Hydepark Knightsbridge, die draait als een geoliede machine. In een oud kantoorpand, wat momenteel dient als bouwkeet, strijken we neer aan een lange vergadertafel. “Niet tegenover me gaan zitten hoor! Dat voelt zo afstandelijk,” lacht Dex Groen, uitvoerder op dit project.

Op Hydepark is hij verantwoordelijk als uitvoerder voor de afbouw van 406 luxe appartementen, verdeeld over de 6 ‘huizen’ die Heddes hier bouwt. En hoewel de blauwe bouwhelm hem als gegoten zit, is dit niet de helm die hij als kind dacht iedere dag te dragen.

“Ooit was mijn plan om te gaan motorcrossen, maar dat is nogal een dure hobby en die financiën waren voor het gezin Groen slecht te trekken,” aldus Dex. Daarom zette zijn vader hem op een fiets. “Dat was overigens ook niet goedkoop, maar het zorgde wel voor veel plezier met het hele gezin. Samen met mijn vader en broertje hebben we veel weekenden gevuld en kilometers afgelegd.” Dex bleek aanleg én talent te hebben en begon rond zijn 15e met het rijden van wedstrijden. Hij behaalde mooie uitslagen en ‘verdiende’ vanaf zijn 18e een eerste wielrencontract.

“Dat is de leeftijd waarop wielerploegen je gaan benaderen. Ik ben toen gecontracteerd door een Nederlandse ploeg. Een mooie tijd volgde waarin ik op veel plekken op deze wereld heb mogen fietsen. Omdat ik wielrenner wilde worden, had ik nooit nagedacht over een andere baan. Maar, van mijn ouders moest ik naar school en toevallig kende mijn moeder een docent Bouwkunde die haar adviseerde om mij eens te laten kijken op de MBO opleiding. Toen ik daar kwam sprak het me aan, dus dat ging ik doen. Als jonge beroepsrenner had ik een topsport regeling voor school waardoor ik naast mijn studie MBO Bouwkunde voldoende tijd had voor de sport. Na deze studie wilde ik doorstromen naar HBO Bouwkunde, maar dan moet je 4-5 dagen in de week naar school. Ik wilde liever alleen maar fietsen.”

Dex koos uiteindelijk voor de HBO studie Commerciële Economie aan de Johan Cruijff University. Dit gaf hem de mogelijkheid om studie en sport te combineren. Toen hij 25 was, had hij zijn gewenste niveau behaald, wat hem aan het denken zette. “Ik kwam op het punt dat ik nét dat stapje zou moeten zetten naar de top. Mijn beroepsrennerscontract liep af en ik werd amateurwielrenner met bijbaantjes. Inmiddels deed ik 7,5 jaar over mijn studie, dus besloot ik op een zondag avond om mijn CV op Monsterboard te zetten. Je krijgt dan een systeem met allemaal moeilijke vragen,” lacht Dex, “en voor ik het wist had ik dat blijkbaar online gezet.” De volgende ochtend ging zijn telefoon en werd hij uitgenodigd bij Heddes, diezelfde week ging hij op gesprek bij Joost Keijzer.

Dex kan zich één vraag uit dat gesprek nog goed herinneren. “Joost vroeg me naar mijn ambitie. Maar dat vond ik helemaal niet relevant. Ik had na mijn MBO-studie eigenlijk 7 jaar on-hold gestaan wat de bouw betreft. Ik moest een inhaalslag maken. De week erna kon ik starten. Mijn eerste werkdag was overigens ook direct mijn eerste vrije dag, want ik moest nog even een tentamen maken om die HBO-studie te halen.”

Hij mocht starten als assistent werkvoorbereider op project Kolenkit in Amsterdam. “Het was fijn om gewoon lekker te werken en mét gemotiveerde mensen mooie dingen te maken. Carless en Rens namen mij als werkvoorbereider op sleeptouw mee naar buiten. Ja, ik werd in het diepe gegooid, maar dat wilde ik ook. Daar ga ik lekker op én zo werd ik beter in dit vak. Je moet jezelf redden maar ook zelf bepalen hoe hard je kunt werken. Voor mij was de drive met name dat ik het gat met leeftijdsgenoten wilde dichten.”

“Ik merkte dat ik te weinig bouwkundige kennis had als werkvoorbereider. Kritische technische vragen kon ik niet beantwoorden en dat zinde me niet. De uitvoering is dan een versnelde leerschool, vind ik. Het fijne is nu dat ik over beide disciplines kan meepraten. Hoewel werkvoorbereiding heel anders is dan uitvoering, beide vind ik leuk. Al helpt het ook enorm dat ik in leuke teams werk én aan mooie gebouwen. Na de ruwbouw vervolgde ik in oplevering én nazorg. In het begin trok ik me overigens alles aan en ging alleen maar harder lopen. Heddes heeft me geleerd om goed met het vak uitvoerder om te gaan. Je moet er het type mens naar zijn, er zin in hebben én het kunnen. Ik weet niet of ik het goed doe maar ik doe het wel op mijn manier.”

In het team van Hydepark is Dex later ingestapt. Hij is nu verantwoordelijk voor de afbouw van het project, waar hij eerder bij bijvoorbeeld project Singelblok vooral de ruwbouw begeleidde. Alhoewel de koppeling tussen een topsporter en een uitvoerder niet direct voor de hand zou liggen, ziet Dex die wel degelijk in de rol die je vervult binnen een team. En hoewel die rol op meerdere manieren ingezet kan worden, is hij wel graag aan zet.

“Tijdens een wielerwedstrijd zit je hoog in inspanning, je hebt honger, voelt emotie, je bent moe, dus je reactie na een wedstrijd is veel heftiger. Wij evalueerden voor én na de wedstrijd onze eigen prestaties én die van elkaar. In de bouw doen wij dat ook, maar dan natuurlijk veel minder frequent. En of je nu op de fiets zit, hier een gebouw maakt of in een fabriek wc-brillen staat te draaien, je blijft onderdeel uitmaken van een team.”

De topsportersmentaliteit is Dex nooit kwijtgeraakt. Aan ongemotiveerde mensen kan hij zich storen. “Natuurlijk kun je niet altijd 100% geven, maar als het moet gebeuren, dan moet je zorgen dat je er staat! Sommige mensen missen dat vuurtje en die passen minder goed in mijn team. Misschien dat daarom de jas van uitvoerder mij zo goed past. Als uitvoerder verzamel je je eigen team. En dan gaat het niet alleen om individuele kwaliteit. Soms heb je op papier allemaal steengoede renners, maar ze rijden geen deuk in een pakje boter omdat ze niets voor elkaar over hebben. Met de juiste mindset ga je verbazen. In mijn team passen jongens en meiden met drive!”

Het niet hebben van een ambitieus carrièreplan was geen belemmering voor de stappen die Dex heeft gezet sinds zijn start bij Heddes. “Het ging letterlijk zo, dat ik binnenkwam bij Joost en zei dat ik dacht dat ik naar buiten moest. Ik miste kennis. Joost zei: ‘is goed, gaan we regelen’ en na een paar dagen liep ik op Kolenkit. Toevallig was daar ruimte, maar er werd direct ingekopt, alsof het zo moest zijn. Ik vraag me wel eens af: wat zou ik nog meer kunnen? Maar als je het naar je zin hebt en er wordt goed voor je gezorgd, waarom zou je dan wat anders doen? En of ik nu hier 406 woningen bouw of straks een villa in Aerdenhout, het type mens waarmee ik werk is voor mij heel belangrijk. Zijn het mensen waar ik de drive bij mis, dan vind ik het leuk om ze aan de gang te krijgen. Maar het mooiste is het als het intrinsiek is.”

Een volgend doel heeft hij nog niet uitgestippeld. “Ik wil goed worden in wat ik nu doe. Als vervolgens een nieuwe kans zich voordoet of er komt een wens vanuit Heddes, dan zien we dat als het komt. Als het goed is, ben je nodig.”